Przejdź do zawartości

Otwarta ortodoksja (judaizm)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otwarta ortodoksja (judaizm)
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Judaizm
 └ Judaizm rabiniczny
   └ Judaizm ortodoksyjny

Otwarta ortodoksja – nurt judaizmu charakteryzujący się „podkreśleniem Halachy, intelektualną otwartością, wymiarem duchowym, szeroką troską o wszystkich Żydów i bardziej ekspansywną rolę dla kobiet”. Termin został ukuty w 1997 roku przez Awiego Weissa, który – w odróżnieniu od licznych innych rabinów ortodoksyjnych – uważa halachę (prawa żydowskie) za drogowskaz[1], a nie prawo do dosłownej implementacji. Powołuje się on przy tym na etymologię i znaczenie słowa halacha: od halokh (he: הלוך) – iść.

Przegląd

[edytuj | edytuj kod]

Weiss pragnął, by judaizm był bardziej inkluzywny i otwarty ideowo niż obowiązujące normy. Doprowadziło go to do założenia nowych instytucji edukacyjnych, w które kształciłyby przyszłych liderów religijnych gotowych do szerzenia nowej wizji. Pierwszą z nich była szkoła rabinacka Jesziwa Chowewej Tora (YCT), która miała szkolić nowych rabinów. Absolwenci mieli być „otwartymi, bez uprzedzeń, kompetentnymi, empatycznymi i chętnymi do przekształcenia ortodoksji żydowskiej w ruch, który w znaczący i pełen szacunku sposób współdziała ze wszystkimi Żydami, bez względu na ich przynależność, zaangażowanie lub pochodzenie”[2]. Kolejną instytucją była Jesziwa Maharat, która szkoli kobiety na przywódczynie religijne.

Dążąc do bardziej „liberalnego” ortodoksyjnego judaizmu, Weiss musiał wyjaśnić różnice między ruchami ortodoksyjnymi i nieortodoksyjnymi w obrębie judaizmu. Stwierdza on, iż cały judaizm ortodoksyjny, w tym otwarta ortodoksja, zasadniczo różni się od judaizmu konserwatywnego w trzech obszarach:

  1. Ortodoksyjni Żydzi wierzą, że Tora w swej obecnej formie została dana przez Boga na Górze Synaj.
  2. Ortodoksja uważa, że „władza prawna jest kumulatywna i że współczesny posek [decydent] może wydawać wyroki wyłącznie na podstawie pełnej historii żydowskiego precedensu prawnego”, podczas gdy Żydzi konserwatywni uważają, że „precedens jedynie wskazuje możliwe podejścia do problemu, a nie stanowi obowiązujące prawo. Dlatego konserwatyzm może swobodnie wybierać swoje stanowiska w zależności od tego, która historia bardziej do niego przemawia”.
  3. Ortodoksja jest wyznaczana przez wyznawców przestrzegających rytuałów: „skrupulatne przestrzeganie szabatu (Szabatu), kaszrutu (Przepisów dietetycznych), Taharat ha-Miszpaha (Praw czystości rodziny) i modlenie się trzy razy dziennie”. Podczas gdy konserwatywny judaizm” ogólnie nie składa się z przestrzegających rytuały Żydów. Zatem akceptowanie „liberalnego zwyczaju” jest akceptowane, gdyż może mieć znaczenie”[1].

Jesziwa Chowewej Tora

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku Weiss założył Szkołę Rabinacką Jesziwa Chowewej Tora (YCT), która obecnie znajduje się w Riverdale na Bronxie, w Nowym Jorku. YCT została otwarta we wrześniu 2000 roku jako jesziwa. Pierwszy klasa (pierwszy rocznik) składał się z siedmiu uczniów. Od samego początku YCT określała się jako instytucja otwartej ortodoksji, a jej misja w dużym stopniu wykorzystywała termin, który ukuł jej założyciel: Awi Weiss[3].

Kontrowersje wokół YCT doszły do głosu, gdy w 2006 r. YCT złożyło wniosek o członkostwo w Rabinackiej Radzie Ameryki, czyli rabinicznym organie stowarzyszonym z Unią Ortodoksyjną – największym północnoamerykańskim organem ortodoksji nowoczesnej i centrystycznej. Kiedy stało się jasne, że aplikacja zostanie odrzucona, YCT wycofało swój wniosek[4].

Ordynacja kobiet

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2009 roku Awi Weiss ogłosił otwarcie Jesziwy Maharat, nowej szkoły kształcącej kobiety na Maharat. Maharat jest akronimem hebrajskiego מנהיגה הלכתית רוחנית תורנית (tj. przywódcy halachicznego, duchowego w Torze). Jest to tytuł, który Weiss utworzył dla żeńskiej wersji kobiecej wersji tytułu „rabin”[5]. Misją szkoły, zgodnie z jej stroną internetową, jest „szkolenie ortodoksyjnych kobiet na duchowych przywódców i autorytety w halasze”. W tym celu szkoła oferuje czteroletni, pełnowymiarowy program[6]. Dziekanem szkoły została mianowana Sara Hurwitz[7]. Pierwszy rocznik maharat ukończył szkołę 16 czerwca 2013 r[8]. W 2015 roku Jesziwę Maharat ukończyła – i zdobyła tytuł maharat – Miriam Gonczarska. Stała się przez to pierwszą maharat w historii Europy i jednocześnie pierwszą maharat w historii Polski, oraz pierwszą polską żydowską liderką religijną od czasu Holokaustu[9][10][11].

Sara Hurwitz

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2009 r. Weiss dał smichę rabinacką Sarze Hurwitz, nadając jej tytuł Maharat. Hurwitz stała się pierwszą kobietą z oficjalną ortodoksyjną smichą rabinacką[12].

W lutym 2010 roku Weiss ogłosił, że Hurwitz będzie odtąd znana pod tytułem Rabba. Ten ruch wywołał powszechną krytykę w świecie ortodoksyjnym[13]. Agudath Israel Rada Mędrców Tory wydała oświadczenie sugerujące, że Weissa nie należy już dłużej uważać za ortodoksyjnego. W oświadczeniu padły następujące słowa: „ten rozwój wydarzeń stanowi radykalne i niebezpieczne odejście od żydowskiej tradycji i mesoras haTorah, i należy go potępić w najostrzejszych słowach. Żadna kongregacja z kobietą w roli rabina nie może być uznawana za ortodoksyjną”[14]. W prasie żydowskiej krążyły pogłoski, że Rada Rabinów Ameryki (RCA) rozważał wydalenie Weissa. Pod naciskiem RCA, Weiss zobowiązał się nie nadawać nikomu więcej smichy z tytułem „rabba”, sama Hurwitz zachowała jednak ten tytuł[15].

Niedługo potem RCA przyjęła rezolucję, w której wyraziła uznanie dla zwiększenia w świecie ortodoksyjnym skierowanych do kobiet programów edukacji Tory. W rezolucji RCA zachęcała do „halachicznie i społecznie odpowiednich możliwości zawodowych” dla kobiet. Jednocześnie zastrzegała: „Nie możemy zaakceptować ani ordynacji kobiet, ani – niezależnie od posiadanego tytułu – uznania kobiet za członków ortodoksyjnego rabinatu”[16]. Kolejnym było, wydane w październiku 2015 r., orzeczenie RCA, zgodnie z którym kobiety nie mogą być ordynowane, zatrudniane w roli rabinów, ani tytułowane jako rabini[17].

Znani inni

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 r. założoną przez Weissa Jesziwę Maharat ukończyła Miriam Gonczarska z Polski otrzymując tytuł „maharat”. Stała się tym samym pierwszą maharat z Europy Środkowo-Wschodniej, oraz pierwszą – od czasu Zagłady – liderką ortodoksyjnego judaizmu z Polski[18][19][20].

Również w 2015 roku, Jesziwę Maharat ukończyła Jaffa Epstein, która przyjęła tytuł „rabba”[21].

W tym samym roku w tej samej szkole Lila Kagedan została ordynowana na rabinkę, co czyniło ją pierwszą absolwentką z tytułem rabinackim[22]. Rok później (w 2016) została pierwszą kobietą zatrudnioną przez ortodoksyjną synagogę w roli lidera religijnego wraz z używaniem tytułu „rabin”[23][24][25][26]. Stało się tak, gdy Mount Freedom Jewish Center w New Jersey, które jest społecznością otwartej ortodoksji, zatrudniło ją jako członkinię ich „zespołu przywódców duchowych”[24][25][26].

W 2018 roku, urodzona we Włoszech, choć mieszkająca w Wielkiej Brytanii, Dina Brawer została ordynowana przez Jesziwę Maharat i tym samym została pierwszą brytyjską ortodoksyjną rabinką; wybrała tytuł rabba[27][28].

Reakcja nurtu ortodoksyjnego

[edytuj | edytuj kod]

Nurt otwartej ortodoksji i jego zwolennicy spotkała ostra krytyka i dezaprobata ze strony szerokopojętej ortodoksji w judaizmie. Wielu rabinów, tradycjonalistów w ramach ortodoksyjnego judaizmu, sprzeciwiało się nowatorskiemu podejściu Weissa: jego poglądów oraz społeczności[29] i instytucji (zarówno YCT[30] i Jesziwa Maharat), które stworzył, a które z czasem rosły. Wpływowi przywódcy zarówno ultraortodoksyjnych, jak i centralnych lub nowoczesnych ortodoksyjnych społeczności, w słowach ostrej krytyki wypowiadali się o działaniach, przekonaniach osób, jak i o instytucjach nurtu otwartej ortodoksji. Twierdzili też, że otwarta ortodoksja nie jest ortodoksyjnym judaizmem, lecz przypomina raczej nurty zreformowanego czy konserwatywnego judaizmu.

W 2014 roku, podczas 92. Gali Agudath Israel of America, Nowominsker Rebbe, Jakow Perlov nazwał otwartą ortodoksję „nowym niebezpieczeństwem… które (...) zmierza do obalenia świętego znaczenia judaizmu, [niebezpieczeństwem], które jest przesiąknięte herezją…”[31] Półtora roku później, w listopadzie 2015, Agudath Israel of America potępiła ruchy ordynacji kobiet, a nawet więcej: ogłosiła, że otwarta ortodoksja, Jesziwa Maharat, Jesziwa Chowewej Tora i inne powiązane podmioty odrzucają podstawowe zasady judaizmu i przez to są podobne do innych ruchów dysydenckich z całej historii Żydów[32][33][34].

W tym samym miesiącu Konferencja Europejskich Rabinów złożyła pozew, stwierdzając: „Konferencja z wielkim bólem widzi odchylenia od fundamentów religijnych emanujących z ruchu zwanego „otwartą ortodoksją” i ostrzega, że ci, którzy działają w tym duchu, absolwenci wspomnianego ruchu ... nie będą przez nas uznawani za rabinów, ze wszystkim, co się z tym wiąże”. Jonathan Guttentag z Manchesteru w Wielkiej Brytanii wyjaśnił, że systematycznie testując granice normatywnej praktyki żydowskiej, otwarta ortodoksja „odsunęła nieco kopertę i ... doszła do miejsca, w którym jej zwolennicy wychodzą poza szeroką definicję („parasol”) ortodoksji”.”[35]

Podobne opinie zostały powtórzone w oświadczeniu prasowym wydanym przez Rabinical Alliance of America z 22 lutego 2018 r. W oświadczeniu tym porównano otwartą ortodoksję do reformowanego i konserwatywnego judaizmu i stwierdzono, że „duchowieństwo tego ruchu wyznaje filozofię pokolenia grzechu Złotego Cielca”[36].

Wpływowi przywódcy nurtu umiarkowanej (eng. central) ortodoksji uznali również „praktyki lub wierzenia” ruchu otwartej ortodoksji są „niezgodne z ortodoksyjnym judaizmem”. Do autorów tego stwierdzenia należą między innymi Hershel Schacter, Rosh Yeshiva z Rabbi Isaac Elchanan Theological Seminary (RIETS), Yeshiva University[37][38] i Avrohom Gordimer, koordynator rabiniczny w OU Kosher[39][40].

Steven Pruzansky, rabin Kongregacji Bnai Yeshurun w Teaneck, New Jersey i członek Rady Rabinicznej Ameryki (RCA) w zarządzie Beth Din of America stwierdził, że podejście Weissa bardzo przypomina amerykański judaizm konserwatywny z początku XX wieku[41]. Dlatego też – jego zdaniem – trafniej byłoby nazwać ten ruch [otwartej ortodoksji] judaizmem „neokonserwatywnym” niż „ortodoksyjnym”. Na koniec swojego artykuł opinii w Matzav.com, stwierdza, że „jasność i uczciwość wymagają co najmniej uznania, że na naszych oczach, w życiu żydowskim, powstał nowy ruch poza światem ortodoksji, jaki już widzieliśmy wcześniej. Można go określić... [ruchem] neokonserwatywnym. „Otwarta ortodoksja” to zwodnicza nazwa marki, slogan reklamowy i próba pozostania przywiązanym do świata Tory, aby przekształcić go od wewnątrz, ale z dala od rzeczywistości. Rzeczywistość jest taka, że żyjemy w okresie powstania neokonserwatystów.”[42]

Moshe Averick, felietonista żydowskiego magazynu The Algemeiner Journal i autor „Nonsense of a High Order: The Confused and Illusory World of the Atheist, zgadza się z Pruzanskim, że Weiss stworzył nowy ruch żydowski w Ameryce, porównując go do Izaaka Mayera Wise’a (założyciela judaizmu reformowanego) i Solomona Schechtera (założyciela konserwatywnego judaizmu w Stanach Zjednoczonych). Porównuje on ordynację trzech kobiet na maharat dokonaną przez Weissa 16 czerwca 2013 r. z tak zwanym Trefnym bankietem z 1883 roku. Wydarzenie to (Trefny bankiet) przypieczętowało rozłam między judaizmem reformowanym a tradycyjnym w Ameryce. Averick pisze: „Ruch [zapoczątkowany przez] Weissa, forma judaizmu, która entuzjastycznie przyjmuje ideologie feminizmu i liberalno-postępowego modernizmu, jednocześnie pokrywając ją silnym ortodoksyjnym posmakiem, można by określić dokładnie jako ortodoksyjno-feministyczny judaizm postępowy”. I dodaje: „termin ukuty przez rabina Stevena Pruzansky’ego: „Judaizm neokonserwatywny” udało mu się idealnie dopasować do szczeliny pomiędzy lewą stroną judaizmu ortodoksyjnego a prawą judaizmu konserwatywnego.”[43]

W październiku 2013 r. dziesiątki rabinów, którzy określili się jako „członkowie o dobrej reputacji lub [którzy] identyfikują się z Radą Rabiniczną Ameryki”, podpisali list, w którym argumentowali, że otwarta ortodoksja „raz po raz wyrywała się naprzód, przekraczając granicę, która dzieli ortodoksję od neokonserwatyzmu”[44].

Unia Ortodoksyjna (UO), Rada Rabinacka Ameryki (RRA) i Krajowa Rada Młodego Izraela (eng. National Council of Young Israel) – jedna po drugiej – w reakcji na ruch otwartej ortodoksji odpowiedziały zerwaniem więzi z instytucjami otwartej ortodoksji. RRA nie akredytuje kwalifikacji rabinicznych absolwentom Szkoły Rabinackiej – Jesziwy Chowewej Tora[45] lub Jesziwy Maharat[46]. Ani UO, ani Młody Izrael nie przyjmują kobiet jako na stanowiska rabinackie[47], a Synagogi Młodego Izraela przestały przyjmować kandydatów z akredytacją YCT[48].

W opozycji do ruchu otwartej ortodoksji, powstały nawet nowe organizacje (w nurcie ortodoksyjnego judaizmu) motywowane potrzębą aktywnego i zdecydowanego wyrażania sprzeciwu lub krytyki wobec stanowisk otwartej ortodoksji. Reakcją były też stanowiska lub działania wstrzymywania się, bądź powolnego zabierania stanowiska przez istniejące organizacje nurtu ortodoksji. Tak było m.in. z Koalicją na rzecz Wartości Żydowskich (KnrWŻ)[49] i Tradycyjnymi Ortodoksyjnymi Rabinów Ameryki (TORA)[50].

Odpowiedź na krytykę ortodoksji

[edytuj | edytuj kod]

Według Marca Shapiro, Avrohom Gordimer „przyjął płaszcz obrońcy wiary” i „stawia za swój cel ujawnienie nieortodoksyjnej natury otwartej ortodoksji”. Shapiro stwierdził, że „odmawianie im prostej uprzejmości wymienia ich nazwisk ... jest (...) po prostu haniebne”[51]. Gordimer odpowiedział w artykule w Cross Currents[52]. Ysoscher Katz, przewodniczący Wydziału Talmudu w Szkole Rabinackiej Jesziwat Chovevei Tora, pomimo wcześniejszych deklaracji na Facebooku, że jest otwarty na dyskusję, zagroził podjęciem działań prawnych przeciwko Cross Currents, jeśli nadal będą publikować „zniesławiające i bezpodstawne oskarżenia Avrohoma Gordimera” przeciwko niemu[53].

W przeciwieństwie do negatywnej postawy rabinackiej społeczności ortodoksyjnej, Steven Bayme, Dyrektor Krajowy (USA) ds. Społeczności Żydowskiech w Amerykańskim Komitecie Żydowskim (AJC), uważa otwartą ortodoksję za najbardziej autentyczną formę nurtu nowoczesnej ortodoksji w judaizmie. Odnosząc się do nominacji Ashera Lopatina na prezydenta Szkoły Rabinackiej Jesziwat Chovevei Tora, Bayme powiedział: „Wydarzenie to uwidoczniło moc ortodoksji, która jest naprawdę nowoczesna, w sensie syntezy nowoczesnej wiedzy i kultury z judaistyczną tradycją i nauką, oraz „otwartość ortodoksji”, otwartej na wszystkich Żydów i otwartej na wysłuchanie innych punktów widzenia”[54].

Sama YCT, pomysł Weissa, ostatecznie jednak zareagowała na poważną dezaprobatę ortodoksów, próbując – przynajmniej w nazwie – zdystansować się od terminu „otwarta ortodoksja”. Na swojej stronie internetowej, jesziwa usunęła wszystkie odniesienia do nazwy „otwarta ortodoksja”, zastępując słowo „otwarta” słowem „nowoczesna”. W sierpniu 2017, w wywiadzie dla „The Jewish Week” Asher Lopatin, prezydent szkoły, powiedział: „Kiedy mówią: «otwarta ortodoksja», ja mówię: «Jesteśmy nowoczesną ortodoksją. Jesteśmy w pełni częścią nowoczesnej ortodoksji»”[3]. Pomimo tego, liderzy nowoczesnej ortodoksji, jak i mainstreamowej ortodoksji kwestionują i tę afiliację[55].

Awi Weiss aż do emerytury (2015) pełnił funkcję rabina („Starszy rabin”) w Instytucie Hebrajskim w Riverdale. Obecnie nadal służy tam jako „rabin-rezydent”. Instytut ten nadal określa siebie jako „synagoga otwartej ortodoksji”[56].

Znani liderzy i aktywiści

[edytuj | edytuj kod]

Judaizm otwartej ortodoksji zalicza jako swoich członków znanych liderów, którzy wcześniej byli związani z innymi znanymi grupami jako liderzy świeccy czy badacze. Do tych związanych z judaizmem otwartej ortodoksji zalicza się[57][58][59][60] następujących liderów religijnych:

  • rabin Awi Weiss
  • rabin Jeffrey S. Fox
  • rabin Nissin Antine
  • rabin Shmuly Yanklowitz
  • rabin Shmuel Herzfeld
  • maharat Dasi Fruchter
  • rabin Ben Greenfield
  • maharat Ruth Balinsky Friedman
  • rabin Yosef Kanefsky
  • morateinu Allissa Thomas
  • rabin Aviad Bodner
  • rabin David Wolkenfeld
  • dr Esther Altmann
  • rabin Zev Farber
  • rabin Saul Strosberg
  • rabbanit Devorah Zlochower
  • rabin dr Erin Leib Smokler
  • rabin Herzl Hefter
  • rabin Jason Herman
  • rabin dr Daniel Sperber
  • dr Chaim Trachtman
  • rabba Abby Brown Scheier
  • rabin Steven Exler
  • rabba Sara Hurwitz
  • rabin Uri Topolsky
  • rabin Gabe Greenberg
  • rabin Asher Lopatin
  • rabin Akiva Weiss
  • rabin Etan Mintz
  • rabin Yaakov Love
  • rabin Francis Nataf
  • rabin Akiva Herzfeld
  • rabin Adam Mintz
  • rabin dr Nathan Lopes Cardozo
  • rabin Avram Mlotek
  • Dina Najman
  • rabin Aaron Potek
  • rabin Saul J. Berman
  • rabin Chaim Brovender
  • rabbanit Smadar Ben-David
  • rabin Michael Balinsky
  • raw Rahel Berkovits
  • rabbanit Devorah Evron
  • raw David Bigman
  • rabin Steven Exler
  • rabin Zev Farber
  • dr Arna Poupko Fisher
  • rabin Aaron Frank
  • raw Meesz Hammer-Kassoy
  • rabin David Kalb
  • rabin Shmuel Klitsner
  • rabin Dow Linzer
  • rabin Szlomo Riskin
  • rabin Adam Scheier
  • rabin Hanan Schlesinger
  • rabin Hyim Shafner
  • rabin dr Daniel Sperber
  • rabin Mendel Shapiro
  • rabin Saul Strosberg
  • rabin Uri Topolosky
  • rabin Mishael Zion
  • rabin Saul J Berman
  • rabin Barry Gelman
  • rabin Yitz Greenberg
  • rabin Menachem Hacohen
  • rabin Herzl Hefter
  • rabin Jason Herman
  • profesor Benny Ish-Shalom
  • rabin Daniel Landes
  • rabin Benjamin Samuels
  • rabin Yehuda Sarna
  • rabin Mitchell Wohlberg
  • rabin Chaim Steinmetz
  • rabin Daniel Kraus
  • maharat Miriam Gonczarska

Inni znani rabini, tacy jak rabin Haskel Lookstein, często opowiadali się po stronie ruchu otwartej ortodoksji, jednak nigdy oficjalnie się z tym ruchem nie związali[58].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Awi Weiss: Open orthodoxy! A modern Orthodox rabbi’s creed.. The Free Library. (ang.).
  2. About us. Yeshivat Chovevei Torah Rabbinical School. (ang.).
  3. a b Closing A Chapter On ‘Open Orthodoxy’, „Jewish Week” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  4. „Opening Up Orthodox Judaism”. thejewishweek.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-21)]. The Jewish Week, December 12, 2007.
  5. Ben Harris, New program to train Orthodox women as non-rabbis, „[[Jewish Telegraphic Agency]]: Blogi”, 18 maja 2009 [dostęp 2011-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-11].
  6. Yeshivat Maharat. Yeshivat Maharat. (ang.).
  7. Evening with rabbah Sarah Hurwitz. Hillel Harvard. [dostęp 2020-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-17)]. (ang.).
  8. Anne Cohen, Orthodox Schism Over Role of Women Widens After Graduation of Maharats, „The Jewish Daily Forward”, 20 czerwca 2013 [dostęp 2013-08-07].
  9. Spotkanie z Miriam Gonczarską, web.archive.org, 15 czerwca 2015 [dostęp 2020-03-28] [zarchiwizowane 2015-06-15].
  10. Warszawa | Wirtualny Sztetl [online], Sztetl.org.pl [dostęp 2020-03-28].
  11. Polskie Radio [online], Warszawa i Mazowsze – najnowsze wiadomości w RDC [dostęp 2020-03-28] (pol.).
  12. StevenM, „Rabba” Sara Hurwitz Rocks the Orthodox, „Heeb Magazine”, 10 marca 2010 [dostęp 2013-03-21].
  13. Jonathan Mark, Agudah: Avi Weiss Shul Not Orthodox, „The Jewish Week”, 9 marca 2010 [dostęp 2013-01-01].
  14. Rabbi condemned for ordaining woman, „The Jewish Journal of Greater Los Angeles”, 26 lutego 2010 [dostęp 2013-07-04].
  15. Ami Eden, Avi Weiss: No more rabbas, „Jewish Telegraphic Agency”, 5 marca 2010 [dostęp 2013-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-10].
  16. Sarah Breger, Do 1 Rabba, 2 Rabbis and 1 Yeshiva = a New Denomination?, „Moment Magazine”, grudzień 2010 [dostęp 2013-07-31].
  17. Rabbinical Council of America: 2015 Resolution: RCA Policy Concerning Women Rabbis. Rabbinical Council of America. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  18. Spotkanie z Miriam Gonczarską. warszawa.jewish.org.pl. [dostęp 2015-06-20]. (pol.).
  19. Miriam Gonczarska z dyplomem – Aktualności – Miasto dziś – Warszawa – Wirtualny Sztetl. www.sztetl.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
  20. Religie: O kapłaństwie kobiet | RDC. RDC.pl. [dostęp 2015-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-15)]. (pol.).
  21. Class of 2015. Yeshivat Maharat. [dostęp 2020-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-05)]. (ang.).
  22. Rabbi Lila Kagedan: Why Orthodox Judaism Needs Female Rabbis. CJ News. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  23. The Forward First Woman Orthodox Rabbi Hired by Synagogue, January 3, 2016.
  24. a b JTA: NJ Orthodox shul announces hire of woman using ‘rabbi’ title. Jewish Telegraphic Agency, 2016-01-11. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  25. a b Jewish Press News Desk: Rabbi Lila Kagedan, First Female Rabbi at Orthodox Shul in Melbourne. JewishPress.com, 2016-03-21. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  26. a b Clergy. Walnut Street Synagogue. [dostęp 2020-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-11)]. (ang.).
  27. Francine Wolfisz: Dina Brawer becomes UK’s first female Orthodox rabbi. The Times of Israel, 2018-05-10. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  28. Yeshivat Maharat: Class of 2018. Yeshivat Maharat. [dostęp 2020-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-04)]. (ang.).
  29. Ben Sales, Liberal Orthodox synagogue will stop announcing LGBT weddings after OU complains, „Jewish Telegraph Agency”, 13 grudnia 2017.
  30. Uriel Heilman, Agudath Israel condemns Chovevei Torah for multidenominational roundtable, „Jewish Telegraph Agency”, 30 września 2013.
  31. Novominsker Rebbe Speech At the 92nd Agudath Israel Dinner. Youtube. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  32. Moetzes Gedolei HaTorah of America: Moetzes: ‘Open Orthodoxy’ Not a Form of Torah Judaism. HaModia, 2015-11-03. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  33. Jeremy Sharon: Breach in US Orthodox Judaism grows as haredi body rejects ‘Open Orthodoxy’ institutions. The Jerusalem Post, 2015-11-03. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  34. Josh Nathan-Kazis: Avi Weiss Defends ‘Open Orthodoxy’ as Agudah Rabbis Declare War. Forward, 2015-11-03. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  35. Yoni Kempinski: European Rabbis: Open Orthodoxy ‘outside the fold’. Israel National News, 2015-11-12. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  36. Rabbinical Alliance of America / Igud Harabbonim: Psak in the Jewish Press and the Five Towns Jewish Times. Facebook, 2018-02-28. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  37. Why Open Orthodoxy Is Not Orthodox: Rav Schachter- Impossible to call Open Orthodoxy Orthodox. Youtube, 2017-03-28. [dostęp 2020-11-04]. (hebr.).
  38. Why Open Orthodoxy Is Not Orthodox: Rav Schachter on Open Orthodoxy. Youtube, 2017-03-20. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  39. Avrohom Gordimer, The Case Against „Open Orthodoxy”, „Israel National News”, 30 lipca 2013.
  40. Avrohom Gordimer, Open Orthodox Theology and Repentance, „Times of Israel”, 18 września 2015.
  41. Judy Maltz, U.S. rabbi faces dissent for slamming Obama, „Haaretz”, 16 listopada 2012.
  42. Rabbi Steven Pruzansky: Open Orthodoxy: The Rise of the Neo-Cons. Matzav, 2013-06-17. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  43. American Jewry at the Crossroads: Isaac Mayer Wise, Solomon Schechter, and now...Avi Weiss and Sara Hurwitz, „The Algemeiner”, 18 lipca 2013.
  44. Statement on Open Orthodoxy [online], Orthodox Rabbis, 30 października 2013 (ang.).
  45. Uriel Heilman, Is Yeshivat Chovevei Torah kosher enough? [online], Jewish Telegraphic Agency, 7 września 2012.
  46. Rabbinical Council of America: 2015 Resolution: RCA Policy Concerning Women Rabbis. Rabbinical Council of America, 2015-10-13. [dostęp 2020-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
  47. Dov Fischer, The OU joins RCA, Young Israel and Aguda on women clergy [online], Israel National News, 2 sierpnia 2017.
  48. Zev Eleff: Symposium on Open Orthodoxy II. Torah Musings, 2015-08-18. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  49. Coalition for Jewish Values: About us. Coalition for Jewish Values. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  50. What is TORA?. TORA – Traditional Orthodox Rabbis of America. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  51. Marc B. Shapiro: Open Orthodoxy and Its Main Critic – part 1. The Seforim Blog: All About Seforim – New and Old, and Jewish Bibliography, 2016-02-08. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  52. Response to Dr. Marc Shapiro: Good Shot, but Wrong Target – Cross-Currents [online], Cross-Currents, 9 lutego 2016 (ang.).
  53. A Communication from Open Orthodoxy [online], Cross-Currents, 12 października 2015 (ang.).
  54. Asher Lopatin Set as Modern Orthodox ‘Bridge’, „The Jewish Daily Forward”, forward.com, 9 października 2013 [dostęp 2020-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-11].
  55. JTA: Israel’s Rabbinate rejects authority of certain US Orthodox rabbis, letter shows. Jewish Telegraphic Agency, 2018-05-28. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  56. The Bayit Hebrew Institute of Riverdale. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  57. List Of Open Orthodox Congregations That Are OU Member Shuls. Matzav.com. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  58. a b Rabbis & Jewish Leaders. Uri L’Tzedek. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  59. Our Leadership. Yeshivat Maharat. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  60. Jewish Leadership Advisory Board. Yeshivat Chovevei Torah. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]